۱۳۸۹ مرداد ۱۲, سه‌شنبه

قابی از ابدیت

۱۳۸۹ مرداد ۱۲, سه‌شنبه

ابدیت از آن دست واژه هایی است که علی رغم واضح بودن معنی لغوی آن تعریفی گنگ و پیچیده دارد ! مسئله زمانی حاد تر می شود که یک معمار بخواهد در بنایی که می سازد حس این واژه را به مخاطب انتقال دهد . نمی دانم شما هم مثل من از آن دسته افرادی هستید که لیستی از نقاطی که قبل از مرگ باید ببینید دارید ؟اگر پاسخ شما مثبت است مطمئنم که این بنا را نیز به آن اضافه خواهید کرد . چرا که " موسسه تحقیقاتی سالک " یکی از معدود بناهای معماری است که در آن می توانید شکوه ابدیت را تجربه کنید !
"لویی کان " به اعتقاد من یکی از سه ضلع مثلث نابغه های جهان معماری است . تاریخ گرایی و رعایت مفاهیم انسانی از مشخصه های کارهای اوست . او این ساختمان را در سال 1965 در کالیفرنیا ساخت . "دکتر سالک" از او درخواست کرده بود که مکانی آرام و زیبا برای انجام کارهای گروهی و تحقیقاتی بسازد و لویی کان با ایجاد محور بازی که در یک سوی آن اقیانوس آرام و در سویی درخت های زردآلو را می توان دید مکانی خلق کرد که خود آن را قابی برای ابدیت نامید. پنجره های اتاق های مطالعه و آزمایشگاه ها رو به دریاست و  ساختمان به بهترین شکل بین انسان , طبیعت و محیط کارش ارتباط مناسبی ایجاد کرده است .
ناتانیل – پسر لوئی کان – در سال 2003  فیلمی مستند به نام " آرشیتكت من؛ تصویر پسر از پدر " ساخت که نامزد دریافت جایزه اسکار همان سال شد . در این فیلم ناتانیل برای جان بخشدن به فضای خالی و جادویی این ساختمان ، اسكیت‌هایش را به پا می كند و ما حركت روان و مارپیچ او را در عرض میدان به سمت افق بی انتها میبینیم.
حالا تنها کاری که باید بکنید اضافه کردن این ساختمان در لیستتان است .
پ.ن : عکس ها و توضیخات مفصل بنا را از اینجا می توانید ببینید .
.

9 comments:

نعیمه گفت...

راستش من لیستی از بناهایی که باید ببینم ندارم
اما خیلی جاها هستن که حسرت دیدنشون رو دارم.

در ضمن کتاب شاهد بازی رو می شه از دستفروش های انقلاب خرید.

حماقت نکن گفت...

سلام... چه عجب راجع به معماری که خیلی وقت پیش گفته بودی نوشتی

Universal Emptiness گفت...

انصافا معماری اش بی نظیره !

ماهی کوچولو گفت...

wow
عکس در سایز خیلی بزرگش رو دیدم
هرچند بس ک بزرگ بود و زیبا کمی کامپیوترم هنگید اما عالی بود
چه حال می ده تو اون فضا دوچرخه سواری
;)

Iman گفت...

سلام
من تخصصی در معماری ندارم، امانوشته ای که :
دکتر سالک" از او درخواست کرده بود که مکانی آرام و زیبا برای انجام کارهای گروهی و تحقیقاتی بسازد و لویی کان با ایجاد محور بازی که در یک سوی آن اقیانوس آرام و در سویی درخت های زردآلو را می توان دید مکانی خلق کرد که خود آن را قابی برای ابدیت نامید.
و از چند عکس هم نمی توان به عمق آرامش و زیبایی این مکان پی برد. اما به نظر من آرامش در این تصاویر مشاهده نمی شود. به نظر من آرامش در سایه و انبوه درختان فراهم میشود.
یعنی اگر من بودم ابتدا محوطه ی وسیعی را درختان قد بلند میکاشتم و در میان این درختان این بنا را پیاده می کردم. یا در دامنه ی کوه ها...
هر چند که انتخاب سایت پارامتر در اختیار طراح نبوده است.
در مقایسه با مدرسه ی چهاراغ در اصفهان ومعماری که شیخ بهایی خلق کرده است آرامش آنجا خیلی بیشتر است.
انبوه بتن و سیمان زیر آفتاب و دریا و درخت انجیر به نظرم ناهمگون است.

Iman گفت...

اما نظر دومم:
می خواستم بابت وبلاگ خوب و مطالب پرمحتوایی که دارید تشکر کنم.
به زبان ساده تر میشود وبلاگ درست حسابی.
یک سوال
میم همان مرتضی است؟
مرتضی وبلاگ دیگری هم دارد؟
زکریا وبلاگ دیگری دارد؟
می شود با هم بیشتر دوست و آشنا شویم؟

افسانه سیزیف گفت...

والا تا امروز لیستی نداشتم ولی‌ ظاهراً باید درست کنم :)

شاه رخ گفت...

يكي از روزهاي به يغما رفتگي شديد توي خونه داشتم مي تركيدم كه صداي يكيو شنيدم زنگ زده بود يكي ازين كانالاي ماهواره اي سوال مي پرسيد درباره ي يكي از گل هاش كه چند وقتيه يكي از گلبرگاش پژمرده شده و مجري هم راهنماييش مي كرد
گرفتي يا ادامه بدم؟!

Alibaba گفت...

می دانم شما هم مثل من از آن دسته افرادی هستید که فکر می کنند درون مایه / کانسپ اصلی / ایده ی فیلم "مای آرشیتکتِ" ناتانیل کان، مطرح کردن خودش بوده؟ چیزی تو مایه های "من آنم که پدرم لویی کان بوَد"
ناتانیل، عملن از پدرش استفاده می کنه تا خودش رو بالا ببره. اگه به مستندهای دیگه ای که ساخته دسترسی پیدا کردین، می بینین که این پسر لویی کان هیچ نداره.

ارسال یک نظر

لطفا پیغام های خارج از بحث پست رو به این آدرس ها بفرستین :
زکریا kaboe.tanha@gmail.com

معتادان دیازپام ده

جستجو در دیآزپام 10

دیآزپام خورندگان امروز